Chapter 20
အရသာကတကယ့်ကိုဆိုးဝါးတာပဲ...
အယ်လ်ဖာများပိုးပန်းသည့်အခါ မည်မျှကြောင်တောင်တောင်နိုင်ကြောင်း ရုန်ယီကိုယ်တိုင်တွေ့လိုက်ရ၏။
လျှိုယွမ်က ဓာတ်လှေကားခလုတ်ကိုနှိပ်လိုက်ကာ ကျိုးလီအား ယုံကြည်မှုအပြည့်ဖြင့်ပြုံးပြလျှက် စကားစမပြတ်အောင် ကြိုးစား၍နေလေသည်။
“မင်းကရုန်ယီရဲ့သူငယ်ချင်းမဟုတ်လား...အပြင်သွားဖို့လာခေါ်တာလား...ခုပဲပြန်တော့မလို့လား...ခဏနေပါဦး...”
ကျိုးလီ၏အမူအယာက ရုတ်ခြည်းပြောင်းလဲသွား၏။ “…ခင်ဗျား ကျွန်တော်နဲ့အတူအောက်ဆင်းမလို့လား...”
“ကိုယ်…”
ကျိုးလီ အဓိကအချက်ကိုပြောလိုက်၏။ “မဟုတ်ဘူးဆိုရင် အပြင်ထွက်ပေးပါ...”
…
ဓာတ်လှေကားအတွင်းမှနှင်ထုတ်ခံလိုက်ရသော်လည်း လျှိုယွမ်ကစိတ်လှုပ်ရှားနေဆဲဖြစ်သည်။
သူက ဓာတ်လှေကားတံခါးပိတ်သွားသည်အထိ လက်ယမ်းနှုတ်ဆက်လေသည်။ ထို့နောက် ရုန်ယီ၏ပုခုံးများကိုလှုပ်ယမ်းကာ
“သူက ငါအရင်ကတွေ့လိုက်တဲ့တစ်ယောက်မဟုတ်လား...မင်းပြောတော့ သူ့ကိုမသိဘူးဆို...”
“လှုပ်နေတာရပ်စမ်း...အခုရပ်စမ်း...”
ရုန်ယီ အရက်နာကျနေဆဲဖြစ်ရာ အန်ပင်အန်ချင်လာခဲ့သည်။
"မင်းလိုချင်တာပြော...”
“ဟုတ်ပါပြီ...ဟုတ်ပါပြီ...”
သူ့ကိုမျက်နှာလုပ်ချင်သည့်အတွက် လျှိုယွမ်ကအလွန်ပင်နာခံလွယ်နေကာ ချက်ချင်းလွှတ်ပေးလိုက်သည်။
“သူ့နာမည်ကဘယ်သူလဲ...အသက်ကရော...ဆက်သွယ်ရမယ့်အချက်အလက်တွေရော...သူ့မှာတွဲဖက်ရှိနေပြီလား...”
ကျိုးလီပြောခဲ့သော အယ်လ်ဖာအားလုံးမှာစိတ်ရှုပ်စရာကောင်းသည်ဟူသည့်အချက်ကို ရုန်ယီနားလည်သွားပြီဖြစ်၏။ ရုန်ယီသိသလောက် ကျိုးလီ၏အကျင့်စရိုက်နှင့်ဆိုပါက လျှိုယွမ်၏ခုနကအပြုအမူမှာ သူ့ကိုယ်သူသေတွင်းထဲပို့နေခြင်းသာဖြစ်လေသည်။
YOU ARE READING
မစ်စတာရုံ
RomanceDescription 💥 အသက်ဆယ့်သုံးနှစ်တွင် သူသည် အိုမီဂါအဖြစ်စာရင်းဝင်သွားပြီးသည့်နောက် ရုန်ယီသည် အသေးစားဆုလေးတစ်ခုတောင်းခဲ့သည်။ အနာဂတ်တွင်သူသည် မြင့်မားသောအရပ်၊ချောမောပြေပြစ်သည့်ရုပ် ရည်နှင့်ရည်မွန်ကျော့ရှင်းသောအယ်လ်ဖာတစ်ယောက်နှင့်အတူကြည်နူးဖွယ်အချစ်များ...
