24

32 4 0
                                    

Chapter 24

အဲ့ဒါမြွေကြီးလေ...

မီမီပြစ်မှုကျူးလွန်ခြင်းကို မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ကျိုးလီထိတ်လန့်သွားခဲ့ရလေသည်။

သူက ခဏအကြာမှသတိပြန်ဝင်လာကာ သတိကြီးစွာဖြင့်မေးလိုက်၏။

“အဲ့ဒါ...ခင်ဗျားရဲ့ဟမ်းစတားလေးလား...”

ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှု၌ နစ်မြုပ်နေရှာသောလျှိုယွမ်က သူ၏အိမ်မက်ချစ်သူကလေး သူ့အားစကားပြောနေသည်ကိုပင် သတိမပြုမိရှာပေ။ တရားခံအားခဏမျှစိုက်ကြည့်ပြီးနောက် သူက ကြမ်းတိုက်တံကိုမြှောက်ကာ အော်ဟစ်လိုက်သည်။

“ငါမင်းကို အဆုံးသတ်ပစ်မယ်...”

ကျိုးလီက သူ့ကိုတားရန်ကြိုးစား၏။ “စိတ်လျှော့ပါ...ငါတို့စကားပြောရအောင်လေ...”

ရုန်ယီကလည်း ကျိုးလီနှင့်အတူပူးပေါင်းလိုက်သည်။

“လျှို့ယွမ်...စိတ်အေးအေးထားပါ...သေတဲ့လူပြန်မရှင်..အဲ...လူမဟုတ်...”

ထိပ်ပြောင်က ရုတ်တရက်ထအော်လေသည်။ “ဘာလို့ကုမ္မဏီမှာ မြွေတစ်ကောင်ရှိနေတာလဲ...”

လျှိုယွမ်မည်သို့ခံစားနေရမည်မှန်း ရုန်ယီ တွေးပင်မတွေးဝံ့ချေ။

လောလောလတ်လတ်ဟမ်းစတားလေးဆုံးရှုံးထားရှာသည့် သနားစရာကောင်လေးခမာ့ ကျိုးလီ မြွေကိုကောက်ယူ၍ လှောင်အိမ်ထဲပြန်ထည့်လိုက်သည်အား ဒီအတိုင်းသာကြည့်နေရရှာသည်။

စိတ်ဓာတ်ကျစွာဖြင့် တစ်ခွန်းမှမဆိုပဲ သတိလက်လွတ်ငေးကြည့်နေခြင်းပင်။

ကျိုးလီက ကြောက်လန့်နေ၏။ သူက မီမီအားကောက်သိမ်းပြီးသည်နှင့် အပြစ်ရှိစိတ်ဖြင့် အဆိုပါသနားစရာကောင်လေးကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက် လျှိုယွမ့်ထံသို့ နှေးတိနှေးကန်ဖြင့်လှမ်းသွားကာ ပြောလိုက်လေသည်။

"ငါ...စိတ်မကောင်းပါဘူး...”

သူက လျှိုယွမ်၏အကြည့်ကိုပင် ရင်မဆိုင်ဝံ့ပဲ ခေါင်းငုံ့၍ထား၏။ ထို့နောက် နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်သပ်လျှက် လည်ချောင်းရှင်းကာဆို၏။

မစ်စတာရုံDär berättelser lever. Upptäck nu