Chapter 23
အဲ့ဒါကချစ်စရာမကောင်းဘူးလား...
ချန်းခယ့်ယောင်က နေ့တိုင်းဝက်နံရိုးစွပ်ပြုတ်စားချင်နေပုံရသည်။
မနက်စာနှင့်နေ့လည်စာပေါင်းစားပြီးနောက် ရုန်ယီ စူပါမားကတ်သို့ဦးတည်လိုက်၏။ သူက ဝက်နံရိုးများ၊ ဒိန်ချဥ်များနှင့် ဘီစကစ်များဝယ်ယူလိုက်သည်။ ချန်းခယ့်ယောင်က သန်းခေါင်ယံအချိန်တိုင်း ရေခဲသေတ္တာအားမွှေနှောက်ရှာဖွေတတ်ရာ သူ့မုန့်များမပါသွားစေရန် မုန့်များများကြိုတင်ပြင်ဆင်ရန်လိုအပ်သည်ဟု ရုန်ယီခံံစားရ၏။ မည်သို့ဆိုစေ ချန်းခယ့်ယောင်က ဝက်နံရိုးကိုသာစွဲစွဲမြဲမြဲစားသုံးတတ်လေရာ အရင်တစ်ခါ သူပေးခဲ့သည့်စားသောက်စရိတ်က အချိန်တစ်ခုအထိတော့လောက်ငသေးလေသည်။
ချန်းခယ့်ယောင်က သူ့ကိုစူပါမားကတ်အထိလိုက်ပို့ခဲ့သော်လည်း ကားထဲကထွက်မလာချေ။ ရုန်ယီ အိတ်ကြီးအိတ်ငယ်များဖြင့်ပြန်လာသည့်အခိုက် ဒရိုင်ဘာခုံပေါ်ထိုင်၍ ဖုန်းဆော့နေသောချန်းခယ့်ယောင်အားတွေ့လိုက်ရသည်။
ရုန်ယီက သူ မနေ့ညကတွေ့ခဲ့သည့်ပို့စ်နှင့် မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဆက်စပ်စဥ်းစားမိလိုက်သည်။
ကားထဲဝင်လိုက်သည်နှင့် သူကအမှတ်တမဲ့မေးမြန်းလိုက်၏။
“မင်း ဘာတွေရှာနေတာလဲ...”
“ဒီတိုင်းလျှောက်ကြည့်နေရုံပါ...” ချန်းခယ့်ယောင် ခေါင်းစဥ်လွှဲလိုက်သည်။
“မင်း အတော်လေးမြန်တာပဲ...”
ရုန်ယီ သူ့ဘက်လှည့်ကြည့်လိုက်၏။ “မင်းရဲ့အိုင်ဒီနာမည်ကဘာလဲ...”
အကြောင်းရင်းအချို့ကြောင့် ချန်းခယ့်ယောင်သတိအပြည့်ဖြစ်သွားခဲ့သည်။
“ဘာလို့ရုတ်တရက်ကြီးလာမေးတာလဲ...”
“ဒီတိုင်းတွေးမိသွားလို့ပါ...” ရုန်ယီကဆို၏။
“ဘာလို့လဲ...ပြောလို့မရတဲ့အကြောင်းရှိလို့လား...”
မနေ့ကပို့စ်တင်သူ၏ အိုင်ဒီအမည်မှာ 'နွယ်ပင်ပေါ်ကဖရဲသီးခုနစ်လုံး' ဖြစ်သည်။ အနည်းငယ်ရယ်ရသော်လည်း သိပ်ပြီးထူးခြားနေခြင်းမရှိသလို မပြောနိုင်စရာအကြောင်းလည်းမရှိချေ။
YOU ARE READING
မစ်စတာရုံ
RomanceDescription 💥 အသက်ဆယ့်သုံးနှစ်တွင် သူသည် အိုမီဂါအဖြစ်စာရင်းဝင်သွားပြီးသည့်နောက် ရုန်ယီသည် အသေးစားဆုလေးတစ်ခုတောင်းခဲ့သည်။ အနာဂတ်တွင်သူသည် မြင့်မားသောအရပ်၊ချောမောပြေပြစ်သည့်ရုပ် ရည်နှင့်ရည်မွန်ကျော့ရှင်းသောအယ်လ်ဖာတစ်ယောက်နှင့်အတူကြည်နူးဖွယ်အချစ်များ...
