ဥာဏ်အလင်းတို့၏ အရှင်သခင်(ကျောက်ယွမ်)

အခန်း ၆ ။အခွင့်အလမ်းနှင့်ကြုံကြိုက်ခြင်း

အခန်း ၆ ။အခွင့်အလမ်းနှင့်ကြုံကြိုက်ခြင်း

အခြားသူများ အသိစိတ်ပုံမှန်မဖြစ်ခင်မှာပင် ကျောက်ယွမ်ကတော့ အဝေး၌ ပျောက်ကွယ်သွားလေပြီဖြစ်သည်။

သူကျင့်ကြံ‌နေ‌သည့်နေရာသည် နှောင့်ယှက်ခံရသည့်အတွက် သူဆက်မနေချင်တော့ပေ။ တစ်ခြားနေရာကိုပဲရှာရတော့မည်။

မကြာမီမှာပဲ ကျောက်ယွမ်က ချောင်ကျသည့်ေး တောအုပ်လေးဆီ ရောက်လာတော့သည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် လေပေါ်မြင့်တက်လာပြီး ကျောက်တုံးတစ်တုံးပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။

ထိုင်ပြီးသည့်နောက် သူက နောက်တွင်ဘာဆက်လုပ်ရမလဲ စဉ်းစားလိုက်၏။ ယခု သူသည် အဆင့်ငါးကိုရောက်ပြီဖြစ်သောကြောင့် အကဲဖြတ်မှုနှင့်ပတ်သတ်ပြီးစိုးရိမ်စရာမလိုတော့ပေ။

သို့သော်လည်း ပင်ကိုယ်ပါရမီနှင့်ပတ်သတ်၍ကတော့ မဖြေရှင်းရသေးပေ။ ယခင်က သူသည် ကျင့်ကြံရင်းနှင့်ပင် သူ့ပင်ကိုယ်ပါရမီမှာ အကန့်အသတ်ရှိနေသည်ကို နားလည်ခဲ့သည်။ သူ၏အမြင့်ဆုံးအလားအလာကသာ နိမ်ကျနေမည်ဆိုပါက သူ၏ကျင့်ကြံခြင်းလမ်စဉ်ကခက်ခဲပေလိမ့်မည်။

သူ့မှာ စနစ်၏အကူအညီရှိသော်ငြားလည်း ပင်ကိုယ်ပါရမီက သူ့တိုးတက်မှုကို အနှောက်အယှက်ပေး‌လိမ့်မည်။

သူသာ ဤပြသာနာကို မဖြေရှင်းနိုင်ပါက သူ့အနာဂတ်အလားအလားသည် ရပ်တန့်နေပေလိမ့်မည်။

ကျောက်ယွမ်က သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီး သူနှင့်အတူသယ်လာတော့ အဝတ်အိတ်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအိတ်ထဲတွင် ဂိုဏ်းကပေးထားသော ဆေးဝါးများ စိတ်ဝိညာဉ်ကျောက်တုံးများ ပါရှိလေသည်။ သူ ငြီးတွားလိုက်၏။

"ငါလေး အတော်ဆင်းရဲတာပဲ။ ကျောင်း‌တော်သားတွေက ဆင်းရဲပြီး စစ်သည်တွေက ချမ်းသာကြတယ်ဆိုတာ မမှားဘူးပဲ"

ကျောက်ယွမ်က သူ၏တွန့်ကြေနေသည့် အဝတ်အိတ်လေးကို ကြည့်ပြီး ဖွင့်တောင်မကြည့်ချင်ပေ။ ထိုထဲ၌ ဘာမှများများစားစားမကျန်တော့မှန်း ဖွင့်မကြည့်တောင်သိနိုင်ပေသည်။

စိတ်ဝိညာဉ်ချီများက ရှားပါလာသည်ဖြစ်ရာ တပည့်တွေအတွက် ဂိုဏ်မှ ပေးသောအရင်းအမြင်များမှာလည်း လျော့ကျလာလေသည်။ တပည့်များအတွက် အရင်းအမြစ်များကို လျှော့ချခံလိုက်ရသည်။