ပန်းပဲဆရာ၏ ခင်ပွန်းသည်အဖြစ် ကူးပြောင်းလာခြင်း

အခန်း ၂။ ခင်ဗျား လှည့်ထွက်သွားတယ်!

ထိုသို့ ကြီးမားသည့် ဖြစ်ရပ်ကြီး ဖြစ်ပြီးသည့်နောက်တွင်တော့ ချောင်ယွမ်သည် ယခု အပြင်ထွက်၍ ကျည်ဆန်ကိုက်ရန် ရင်မဆိုင်ရဲ‌ပေ။ ယနေ့သည် ဒီနေရာ၌ သူ၏ပထမဆုံးနေ့ဖြစ်ပြီး သူချိန်ညှိရန်နှင့် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်ရန် အချိန်လိုသေးသည်။ သူနေလို့သိပ်မကောင်းသေးဘူးဟု အကြောင်းပြပြီး အခန်းထဲတွင် ပုန်းနေရင်း မုန်တိုင်းကို ရင်ဆိုင်ရန် မနက်ဖြန်ကိုစောင့်ဖို့ ကြံစည်လိုက်တော့သည်။

ချောင်ယွမ်ထပ်ပြီး သေကြောင်းကြံစည်ရန် ကြိုးစာသည်ကို ကြိုတင်ကာကွယ်ရန်အတွက် ယွီသာ့မုန်သည် လွန်ခဲ့သည့် ရက်တွေအတွင်း၌ အခန်းထဲကို စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည်။ ဤညလည်း ပုံမှန်အတိုင်း ဖြစ်သော်လည်း ချောင်ယွမ် တကယ်တမ်း နိုးနေခဲ့သည်။ ယွီသာ့မုန်သည် အနည်းငယ်ရှက်သလို ခံစားရပြီး နောက်ဆုံးတွင် သူ၏အခန်းသစ်ဆီသို့ မသွားမီ အိမ်သားအားလုံး အိပ်ရာဝင်သည်အထိ အချိန်ဆွဲနေခဲ့သည်။

"အိမ်မှာ အခန်းပိုမရှိဘူး" ယွီသာ့မုန် ခြောက်ကပ်ကပ်ဖြင့် ရှင်းပြလိုက်သည်။

ချောင်ယွမ်သည် ‌မျက်မှောက်ခေတ်၏ စဉ်းစားပုံနှင့် အတွေးများ၏ လွှမ်းမိုးခြင်း ခံထားရသူဖြစ်သည့်အတွက် ယောက်ျားနှစ်ယောက် အတူအိပ်သည်မှာ လွဲမှားနေသည်ဟု မထင်မိပေ။ ဒီတော့ သူအကြောက်အလန့်ကင်းစွာဖြင့် ဘေးကိုဖယ်လိုက်ပြီး သူ့ဘေးကနေရာကို ပုတ်ကာ ယွီသာ့မုန်ကို ဖိတ်ခေါ်လိုက်သည်။
"ဒီကိုလာ"

ယွီသာ့မုန်မျက်နှာသည် နီရဲသွားပြီး သူ့ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်ကာ တိုးတိုးပြောလိုက်သည်။
"ငါကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အိပ်လိုက်ပါ့မယ်"

ချောင်ယွမ် ယွီသာ့မုန် သူ့ဘာသာ ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေသည်ကို ကြည့်နေရင်း သူက အခုကောတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူတို့နှစ်ယောက်က တစ်ကုတင်တည်း အိပ်ဖို့ မသင့်တော်တာကို သတိရသွားရန် အချိန်တချို့ ကြာသွားခဲ့သည်။ သို့သော် ယွီသာ့မုန် တိတ်ဆိတ်စွာနှင့် အိပ်ရာပြင်ပြီး သူ့ကိုကျောပေးကာ အိပ်လိုက်သည့်အခါတွင်တော့ သူ၏နှလုံးသားထဲတွင် ချဉ်တူးသွားလေသည်။ ယွီသာ့မုန်သည် အမှန်တကယ်ကို ဖြူစင်၍ ပိုကောင်းသည့် လက်ထပ်ခြင်းနှင့် ထိုက်တန်သော်လည်း အဆုံးတွင်တော့ ယခုကဲ့သို့ ကမောက်ကမတွေဖြစ်ကုန်ပြီး မဖော်ပြနိုင်သည့် ခါးသီးခြင်းများလည်း ရရှိလိုက်သည်။